Μουρεά, Ιστορία και Πολιτισμός

Οι περισσότεροι πυρήνες του πολιτισμού της Πολυνησίας αναπτύχθηκαν πολύ κοντά στη θάλασσα και ποτέ δεν προχώρησαν στο εσωτερικό. Σε αυτό το νησί, όμως, υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα ερείπια στο εσωτερικό του, γνωστά στους δυτικούς με το γενικό όνομα 'Marae', που χρονολογούνται στον 13ο αιώνα μ.Χ. Οι φυλές που ζούσαν στο εσωτερικό του νησιού εγκατέλειψαν τη γη τους και μετανάστευσαν και αυτές στα παράλια όταν έφτασαν οι δυτικοί Ιεραπόστολοι στις αρχές του 19ου αιώνα.

Ο Κάπτεν Κουκ ήταν ο πρώτος δυτικός που είδε την Ταϊτή και την Μουρεά το 1774. Υπολόγισε τον πληθυσμό της Ταϊτής στους 200.000 περίπου κατοίκους. Ενώ ήταν εκεί, είδε ένα στολίσκο 200 πολεμικών κανό με 50 πολεμιστές περίπου το καθένα, δηλαδή ένα σύνολο 10.000 πολεμιστών, να αναχωρεί για να επιτεθεί στην Μουρεά. Όταν ξαναγύρισε το 1777, έμαθε πως η επίθεση εκείνη υπήρξε ανεπιτυχής. Στην Μουρεά, ο αρχηγός Μαχίνε της φυλής Μαραμά του επέτρεψε να ρίξει άγκυρα σε ένα κόλπο που σήμερα ονομάζεται Κόλπος του Κουκ.

Τα Marae ήταν υπαίθρια ιερά που οι Πολυνήσιοι τα χρησιμοποιούσαν ως τόπους κοινωνικής, πολιτικής και εμπορικής συνεύρεσης, κάτι δηλαδή κοντινό στην αρχαία ελληνική Αγορά. Νέα Marae κτίζονταν γύρω από τα κτίσματα παλαιότερων Marae, ή πέτρες μεταφέρονταν από άλλα Marae για να μεγαλώσουν νεότερα.

Στον χώρο του Marae λάμβανε χώρα και μία ειδική τελετή, σε περίπτωση θανάτου ενός αρχηγού. Ένα ιερό πολεμικό κανό μεταφερόταν από τα παράλια και καιγόταν μέσα στο Marae. Η καλύτερη ημέρα για την αποτέφρωση ήταν το θερινό ή το χειμερινό ηλιοστάσιο, καθώς αυτό θεωρούνταν σαν διάδρομος εξόδου πος τα αστέρια.

Η αιτία των περισσοτέρων πολέμων που έκαναν οι παλιοί Πολυνήσιοι ήταν η αρπαγή γυναικών από άλλες φυλές. Η απομονωμένη θέση των νησιών δημιουργούσε πολλά προβλήματα στη διατήρηση σταθερών υγιών πληθυσμών. Οι διαρκείς επιμειξίες δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης εκ γενετής ασθενειών. Οι Πολυνήσιοι αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τη διαρκή προσπάθεια να απαγάγουν γυναίκες από τα άλλα νησιά και να τις ενσωματώνουν στις φυλές τους για να πετυχαίνουν εμπλουτισμό των 'γονιδιακών δεξαμενών' τους.

Σήμερα οι παραδοσιακές τελετές επιβιώνουν στο νησί Μουρεά για λόγους τουριστικούς. Θα βρείτε αρκετά μουσικά και χορευτικά δρώμενα αν επισκεφθείτε στο νησί.

Στη δυτική ακτή του νησιού Μουρεά βρίσκεται το χωριό Τίκι, όπου πολλοί ζουν ζωή παρόμοια με τους προγόνους τους. Εδώ θα βρείτε ψαράδες, χορευτές και δαμαστές της φωτιάς. Η Μουρεά έχει περίπου 11000 κατοίκους, Πολυνήσιους ή μιγάδες από διασταύρωση με Κινέζους, με Ευρωπαίους ή με Αμερικανούς. Οι κάτοικοι είναι σκορπισμένοι σε όλο το νησί και στις κοιλάδες του. Το 48 % των κατοίκων είναι κάτω από την ηλικία των 20 ετών. Οι κύριες προσοδοφόρες ασχολίες είναι το ψάρεμα, η γεωργία (κύρια ανανάς, η βανίλια, το φυτό Νόνι και τα κίτρα) και ο τουρισμός, αλλά πολλοί κάτοικοι εγκαταλείπουν το νησί και περνάνε στην κοντινή Ταϊτή, όπου εργάζονται σε μόνιμες καθημερινές δουλειές.