Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών θεωρείται πως είναι ένα από τα τρία σπουδαιότερα μουσεία, μαζί με αυτά της Αθήνας και του Ηρακλείου. Όπως και το σύνολο σχεδόν των ελληνικών μουσείων, βρίσκεται και αυτό στον ίδιο τον τόπο όπου αποκαλύφθηκαν και ανασύρθηκαν τα ευρήματα που εκθέτονται σε αυτό, οπότε ο θρησκευτικός και/ή ο πολιτισμικός τους ρόλος αναδεικνύεται με τρόπο ξεχωριστό.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών άνοιξε για πρώτη φορά τις θύρες του στο κοινό το 1903. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του, με εξαίρεση την περίοδο της γερμανικής κατοχής της πατρίδας μας. Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά αρχαιολογικά μουσεία. Έχει υποστεί αρκετές ανακαινίσεις και τα εκθέματα έχουν εκτεθεί σε τέσσερις διαφορετικές εκθέσεις που αντικατόπτριζαν τις επιστημονικές γνώσεις και τις αισθητικές αντιλήψεις καθώς αυτές εξελίσσονταν όλο τον 20ο αιώνα. Η σπουδαιότητα των εκθεμάτων, όμως, από αρχαιολογικής και αισθητικής απόψεως, θεωρήθηκε πάντα ως το μεγάλο πλεονέκτημα του Μουσείου.
Σύμφωνα με την κα Ροζίνα Κολώνια, αρχαιολόγο, προϊσταμένη της Ι’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, «...τα δελφικά εκθέματα μιλούν μόνα τους κι επιβάλλονται με τη δική τους δύναμη, καθηλώνουν τον επισκέπτη και τον καλούν κάθε φορά να τα θαυμάσει αφήνοντας τη χάρη, αλλά και το αίνιγμα να πλανώνται γύρω τους. Μολονότι αποτελούν ένα μικρό, αλλά αντιπροσωπευτικό τμήμα των αφιερωμάτων που είδε ο Παυσανίας στους Δελφούς και των πολύ περισσότερων που πλημμύριζαν το ιερό στα χρόνια της ακμής του, παραμένει αναμφισβήτητο ότι τα δελφικά εκθέματα εξακολουθούν να σαγηνεύουν με τον πλούτο, την ποικιλότητα και την ομορφιά τους. Και στην πρόκληση τους ανταποκρίθηκαν κορυφαία αναστήματα της αρχαιολογίας χαρίζοντάς μας αμέτρητες σελίδες δελφικής βιβλιογραφίας. Ολόκληρη Σχολή, η "δελφική», δημιουργήθηκε για τη μελέτη, την ταύτιση και την ανάδειξη των θησαυρών του ιερού. Οι Δελφοί συμπεριλήφθηκαν σε εγχειρίδια αρχαιολογίας, στόλισαν λευκώματα τέχνης, μερικά από τα δελφικά ευρήματα, όπως ο θησαυρός των Σιφνίων, αποτέλεσαν σταθμούς στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης και άλλα, ακόμη και σήμερα, αν και έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια από τότε που ξαναήλθαν στο φως, συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο επιστημονικών συζητήσεων με τα αναπάντητα ερωτήματα της ταύτισης και της ερμηνείας τους. Αλλά το κυριότερο δεν παύουν να ενθουσιάζουν το πλατύ κοινό που συρρέει κατά πλήθη, όπως οι αρχαίοι προσκυνητές, για να θαυμάσει τα μνημεία των Δελφών». (© Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση)
Οι φωτογραφίες θα εισάγονται βαθμιαία στο προσεχές μέλλον.
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
Μπορείτε να μεγεθύνετε τις φωτογραφίες κάνοντας κλικ.
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος (Αίθουσα 10)Το πιο εντυπωσιακό μνημείο στο Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος, διακρίνεται εύκολα χάρη στο ασυνήθιστο κυκλικό σχήμα αλλά και τη μερική αναστήλωσή της. Στο βιβλίο του 'Περί Αρχιτεκτονικής' ο Βιτρούβιος αναφέρει ως αρχιτέκτονα της Θόλου το Θεόδωρο από τη Φώκαια ή τη Φωκίδα. Στο οικοδόμημα συνθέτονται επιτυχημένα όλοι οι ρυθμοί του κλασικού σχεδιασμού. Οι 20 κίονες του εξωτερικού δωρικού επιστυλίου επιστέφονται από ζωφόρο με ανάγλυφες μετόπες. Ο κυκλικός σηκός, κεντρικός χώρος του κτηρίου με συμπαγείς τοίχους, επίσης επιστέφεται από δωρική ζωφόρο με τρίγλυφα και ανάγλυφες μετόπες, μικρότερου όμως μεγέθους. Την εσωτερική περιφέρεια του σηκού περιέτρεχαν 10 ημικίονες κορινθιακού ρυθμού εφαπτόμενοι στον τοίχο. Για το κτήριο χρησιμοποιήθηκε λευκό μάρμαρο από τα λατομεία της Πεντέλης και της Πάρου (ιδίως για τις ανάγλυφες μετόπες), καθώς και σκούρος ασβεστόλιθος από την Ελευσίνα για τονισμό κάποιων δομικών λεπτομερειών. Μαρμάρινη ήταν επίσης η οροφή που η μορφή της αποτέλεσε θέμα συζητήσεων, ιδίως αφ'ότου αποδόθηκαν σ'αυτή δύο σειρές σίμης, και αποκαθίσταται ως κωνική ή οκταγωνική. Τα άκρα της ήταν διακοσμημένα με ακρωτήρια-αγάλματα που απεικόνιζαν γυναίκες σε ζωηρή έως χορευτική κίνηση. Η Θόλος, ἐνα από τα ωραιότερα οικοδομήματα της αρχαιότητας, χρονολογείται στα 380 π.Χ., όμως δεν γνωρίζουμε την πραγματική λειτουργία της, για την οποία έχουν διατυπωθεί πάμπολλες υποθέσεις: έχει συσχετισθεί με χθόνια λατρεία και ερμηνευθεί ως ηρώο, ναός, οπλοθήκη κ.ά. Πάντως ο Παυσανίας δεν μνημονεύει τη Θόλο ως ναό, και στην περιήγησή του την παραλείπει εντελώς. Στις εξωτερικές μεγάλες μετόπες της Θόλου αναπτύσσονταν θέματα Αμαζονομαχίας και Κενταυρομαχίας, των οποίων η πλαστικότητα εντυπωσιάζει. Με τη συστροφή των σωμάτων ο γλύπτης πετυχαίνει να δώσει την αίσθηση της στιγμιαίας κίνησης, ενώ η τεχνοτροπία και ενδυμασία των πολεμιστών θυμίζουν τα ανάγλυφα των ναών του Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας και οτυ Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Οι εσωτερικές μικρές μετόπες της Θόλου πιθανόν αναπαριστούσαν σκηνή συνέλευσης θεών όπου αποδίδονται οι στατικές ή αδρανείς μορφές, και σκηνή μάχης όπου ανήκουν οι πιο δραστήριες μορφές. Οι γλύπτες των μετοπών επέδειξαν αξεπέραστη δεξιότητα στην επεξεργασία του μαρμάρου και την απόδοση των λεπτομερειών. Το έξεργο ανάγλυφο, η ελευθερία των κινήσεων και η ένταση της δράσης ζωντανεύουν τις σκηνές ενώ παράλληλα εισάγουν ένα πρωτοποριακό καλλιτεχνικό ρεύμα στην εικονογραφική παράδοση του 4ου αιώνα π.Χ., που ανταγωνίζεται την ολόγλυφη πλαστική.
Το ιερό της Αθηνάς Προναίας, με την ημιαποκατεστημένη Θόλο όπως φαίνεται μέσα στον ελαιώνα από την είσοδο του μουσείου |
|
Το ιερό της Αθηνάς Προναίας, με την ημιαποκατεστημένη Θόλο |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Αναπαράσταση του εξωτερικού του μνημείου
Λεπτομέρεια της εξωτερικής όψης της Θόλου της Αθηνάς Προναίας, με μερικώς εμφανή την κατασκευή της οροφής σε ένα επίπεδο. Κατ' ἀλλες υποθέσεις, η σκεπή ήταν σε δύο επίπεδα, με αυτήν του σηκού να βρίσκεται ψηλότερα, όπως στην περίπτωση της Θόλου στην Επίδαυρο. Οι μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου δεν έχουν τοποθετηθεί στη θέση τους.
πηγή: Greg Schultz, Coastal Carolina University, www.cipa.icomos.org/fileadmin/papers/Athens2007/ |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Άνω κορμός γυναικείας μορφής από ακρωτήριο της Θόλου
Με την ανάλαφρη κίνηση που χαρακτηρίζει όλο τον πλαστικό διάκοσμο του μνημείου, και το ιμάτιο που ανεμίζει, η μορφή της Νίκης θυμίζει αντίστοιχα γλυπτά από το Ασκληπιείο της Επιδαύρου. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Κάτω μέρος κορμού γυναικείας μορφής από ακρωτήριο της Θόλου
Με την ανάλαφρη κίνηση που χαρακτηρίζει όλον τον πλαστικό διάκοσμο του μνημείου, και με το ιμάτιο που ανεμίζει, η μορφή Νίκης θυμίζει αντίστοιχα γλυπτά από το Ασκληπιείο της Επιδαύρου. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Κάτω μέρος κορμού γυναικείας μορφής από ακρωτήριο της Θόλου
Ίδιο γλυπτό με εκείνο της προηγούμενης φωτογραφίας |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Η μαρμάρινη διακόσμηση του θριγκού του δωρικού περιστυλίου της Θόλου
Ο μερικώς αποκατεστημένος θριγκός του δωρικού περιστυλίου της θόλου περιλαμβάνει 4 μετόπες, όπου διακρίνουμε απαγωγή γυναίκας από κένταυρο, αφηνιασμένο άλογο όρθιο στα πίσω πόδια του, γυμνό πολεμιστή που ανεβαίνει σε άλογο. Η κακή διατήρηση των γλυπτών οφείλεται στην απόσπαση των έξεργων μορφών και τη χρήση των μετοπών ως οικοδομικού υλικού ήδη στα χρόνια της ύστερης αρχαιότητας. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Η μαρμάρινη διακόσμηση του θριγκού του δωρικού περιστυλίου της Θόλου
Τμήμα της μαρμάρινης σίμης που περιέτρεχε την περιφέρεια της στέγης της Θόλου. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Η μαρμάρινη διακόσμηση του θριγκού του δωρικού περιστυλίου της Θόλου
Τμήμα της μαρμάρινης σίμης που περιέτρεχε την περιφέρεια της στέγης της Θόλου. Η ανάγλυφη διακόσμηση αποτελείται από άκανθα, βλαστόσπειρες και ανεστραμμένα ανθέμια ανάμεσα στις υδρορόες-λεοντοκεφαλές (480-470 π.Χ.) |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου
Η πρώτη από τις τέσσερις μετώπες που έχει ως θέμα την απαγωγή μιας γυναίκας από ένα κένταυρο |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου
Η δεύτερη από τα τέσσερις μετόπες με σκηνή από την Αμαζονομαχία: Γυμνός άνδρας προσπαθεί να ηρεμήσει ένα ξιπασμένο άλογο. (480-470 π.Χ.) |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου
Η τρίτη μετόπη όπου απεικονίζεται η Αμαζονομαχία: Μία Αμαζόνα ετοιμάζεται να δώσει το τελικό κτύπημα σε Έλληνα αντίπαλό της που είναι πεσμένος στο δεξί του γόνατο. (480-470 π.Χ.) |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά αποσπασμένα από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου
1-2. Κεφαλή και κορμός μαχόμενης Αμαζόνας. Φέρει πτυχωτό ιμάτιο που είναι δεμένο στο στήθος και στη μέση με ταινία (480-470 π.Χ.) |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά αποσπασμένα από τις μεγάλες μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου της Θόλου
14. Και άλλος κορμός μαχόμενης Αμαζόνας (480-470 π.Χ.) |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
1. Θραύσμα γυναικείας μορφής ττου φοράει πτυχωτό πέπλο με απόπτυγμα. Διατηρεί απόσπασμα από την πλάκα της μετόπης, που απεικόνιζε μάλλον σκηνή από συνέλευση θεών. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
2. Άνω κορμός γυναικείας (πτερωτής ;) μορφής, από σκηνή συνέλευσης θεών |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
3. Γυναικείο κεφάλι με τα μαλλιά πλεγμένα και μαζεμένα σε «σάκκο» |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
4. Ακέφαλη ανδρική μορφή ντυμένη με ιμάτιο, με τα πόδια σταυρωμένα σε στάση ανάπαυσης. Εικονίζει μάλλον θεό από τη σκηνή της συνέλευσης. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
5. Κορμός γυναικείας μορφής που φοράει χιτώνα με απόπτυγμα, πορπωμένο στους ώμους. Η μορφή, μάλλον θεά από τη σκηνή της συνέλευσης, στηρίζεται με τον αριστερό της αγκώνα σε πεσσό. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
6. Άνω τμήμα γυναικείου κεφαλιού, που πιθανόν καλύπτεται από το ιμάτιο. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
7. Κορμός όρθιας γυναικείας μορφής σε ιερατική στάση, ντυμένης με πέπλο που σχηματίζει κόλπο χαμηλά, ενώ στους ώμους στερεώνεται με πόρπες. Πρόκειται για θεά από τη σκηνή της συνέλευσης. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
Το ίδιο γλυπτό με αυτό της προηγούμενης φωτογραφίας |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
8. Κεφάλι κεκλιμένο προς τον αριστερό ώμο.
9. Κορμός ανδρικής γυμνής μορφής, με καλογυμνασμένο σώμα, που απεικονίζεται ακίνητη, αναπαυόμενη. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
9. Κορμός ανδρικής γυμνής μορφής, με καλογυμνασμένο σώμα, που απεικονίζεται ακίνητη, αναπαυόμενη. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
10. Κορμός ανδρικής γυμνής μορφής, με καλογυμνασμένο σώμα, που απεικονίζεται ακίνητη, αναπαυόμενη. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
11. Άνω κορμός γυμνής ανδρικής μορφής. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
12. Ανδρικό κεφάλι με κοντά βοστρυχωτά μαλλιά |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
13. Θραύσμα κάτω άκρου μορφής, με εντυπωσιακή λεπτομέρεια στην απόδοση. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
14-16. Θραύσματα κάτω άκρων μορφών, με εντυπωσιακή ποικιλία και λεπτομέρεια στην απόδοση. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
18. Ανδρικός κορμός με έντονη κίνηση και υψωμένα χέρια. Οι ανατομικές λεπτομέρειες και η ζωντάνια της κίνησης διαγράφονται πλαστικά. Ανήκει πιθανώς σε σκηνή μάχης ή ηρωικού άθλου. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
20. Κεφάλι γενειοφόρου. Αποδίδεται σε σκηνή από τον Τρωικό πόλεμο λόγω ομοιότητας με τον Πρίαμο από το ανατολικό αέτωμα του ναού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. |
|
Το Ιερό της Αθηνάς Προναίας, η Θόλος: Γλυπτά από τις μικρές εσωτερικές μετόπες της Θόλου
21. Τμήμα μετόπης με απολαξευμένο το ανάγλυφο θέμα. Τα κατάλοιπα πλοκάμων αποδίδονται στη Λερναία Ύδρα και τον αντίστοιχο άθλο του Ηρακλή. |
|
|
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
|
|
