Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών θεωρείται πως είναι ένα από τα τρία σπουδαιότερα μουσεία, μαζί με αυτά της Αθήνας και του Ηρακλείου. Όπως και το σύνολο σχεδόν των ελληνικών μουσείων, βρίσκεται και αυτό στον ίδιο τον τόπο όπου αποκαλύφθηκαν και ανασύρθηκαν τα ευρήματα που εκθέτονται σε αυτό, οπότε ο θρησκευτικός και/ή ο πολιτισμικός τους ρόλος αναδεικνύεται με τρόπο ξεχωριστό.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών άνοιξε για πρώτη φορά τις θύρες του στο κοινό το 1903. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του, με εξαίρεση την περίοδο της γερμανικής κατοχής της πατρίδας μας. Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά αρχαιολογικά μουσεία. Έχει υποστεί αρκετές ανακαινίσεις και τα εκθέματα έχουν εκτεθεί σε τέσσερις διαφορετικές εκθέσεις που αντικατόπτριζαν τις επιστημονικές γνώσεις και τις αισθητικές αντιλήψεις καθώς αυτές εξελίσσονταν όλο τον 20ο αιώνα. Η σπουδαιότητα των εκθεμάτων, όμως, από αρχαιολογικής και αισθητικής απόψεως, θεωρήθηκε πάντα ως το μεγάλο πλεονέκτημα του Μουσείου.
Σύμφωνα με την κα Ροζίνα Κολώνια, αρχαιολόγο, προϊσταμένη της Ι’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, «...τα δελφικά εκθέματα μιλούν μόνα τους κι επιβάλλονται με τη δική τους δύναμη, καθηλώνουν τον επισκέπτη και τον καλούν κάθε φορά να τα θαυμάσει αφήνοντας τη χάρη, αλλά και το αίνιγμα να πλανώνται γύρω τους. Μολονότι αποτελούν ένα μικρό, αλλά αντιπροσωπευτικό τμήμα των αφιερωμάτων που είδε ο Παυσανίας στους Δελφούς και των πολύ περισσότερων που πλημμύριζαν το ιερό στα χρόνια της ακμής του, παραμένει αναμφισβήτητο ότι τα δελφικά εκθέματα εξακολουθούν να σαγηνεύουν με τον πλούτο, την ποικιλότητα και την ομορφιά τους. Και στην πρόκληση τους ανταποκρίθηκαν κορυφαία αναστήματα της αρχαιολογίας χαρίζοντάς μας αμέτρητες σελίδες δελφικής βιβλιογραφίας. Ολόκληρη Σχολή, η "δελφική», δημιουργήθηκε για τη μελέτη, την ταύτιση και την ανάδειξη των θησαυρών του ιερού. Οι Δελφοί συμπεριλήφθηκαν σε εγχειρίδια αρχαιολογίας, στόλισαν λευκώματα τέχνης, μερικά από τα δελφικά ευρήματα, όπως ο θησαυρός των Σιφνίων, αποτέλεσαν σταθμούς στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης και άλλα, ακόμη και σήμερα, αν και έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια από τότε που ξαναήλθαν στο φως, συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο επιστημονικών συζητήσεων με τα αναπάντητα ερωτήματα της ταύτισης και της ερμηνείας τους. Αλλά το κυριότερο δεν παύουν να ενθουσιάζουν το πλατύ κοινό που συρρέει κατά πλήθη, όπως οι αρχαίοι προσκυνητές, για να θαυμάσει τα μνημεία των Δελφών». (© Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση)
Οι φωτογραφίες θα εισάγονται βαθμιαία στο προσεχές μέλλον.
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
Μπορείτε να μεγεθύνετε τις φωτογραφίες κάνοντας κλικ.
Χρυσός αιώνας των Δελφών: Τα πρώτα μνημειακά αναθήματα. Οι Δίδυμοι τoυ Άργους (Αίθουσα 3)Τα δύο όμοια αγάλματα, αφιερωμένα από το Άργος, μεγαλύτερα από το φυσικό μέγεθος, είναι το παλαιότερο (6ος αιώνας π.Χ.) μνημειακό ανάθημα των Δελφών και ένα από τα πρώτα δείγματα της «μεγάλης» αρχαϊκής πλαστικής. Αποτελούν ένα πραγματικό ζευγάρι, πράγμα σπάνιο για την ελληνική τέχνη. Όταν πρωτοανακαλύφθηκε το πρώτο από τα αγάλματα ταυτίστηκε με αρχαϊκό Απόλλωνα, αμέσως μετά, όμως, την εύρεση και του ζευγαριού του ταυτίσθηκαν με δύο ρωμαλέα και ευσεβή αδέλφια από το Άργος, τον Κλέοβι και το Βίτωνα, που για να τα τιμήσουν οι Αργείοι έστησαν αγάλματά τους στους Δελφούς. Άλλοι μελετητές αναγνωρίζουν στα δύο αγάλματα τους Διόσκουρους που η λατρεία τους ήταν διαδεδομένη στην Πελοπόννησο. Θεοί ή ηρωοποιημένοι θνητοί οι δύο Κούροι με την υπογραφή του Αργείου γλύπτη [Πολυ]μήδους στο βάθρο τους, μας άφησαν ένα χαρακτηριστικό έργο της πλαστικής του Άργους στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα, στους χρόνους δηλαδή της μετάβασης από τη δαιδαλική στην πρώιμη αρχαϊκή τέχνη. Ο Ηρόδοτος μας διηγείται τις λεπτομέρειες στο κείμενο που ακολουθεί, δίνοντάς μας και στοιχεία για την ταυτοποίηση των κούρων:
«... Αυτοί (ο Kλέοβις και ο Βίτων) κατάγονταν από το Άργος και είχαν αρκετή περιουσία και ακόμη σωματική δύναμη. Ήταν και οι δύο νικητές και μάλιστα διηγούνται την εξής ιστορία: στο Άργος γιόρταζαν τη γιορτή της Ήρας και ήταν απόλυτη ανάγκη η μητέρα τους να πάει με την άμαξά της στο Ιερό της Θεάς. Τα βόδια που θα την έσερναν δεν ήλθαν έγκαιρα από το χωράφι. Επειδή οι νέοι ανησυχούσαν με το πέρασμα της ώρας, ζεύτηκαν οι ίδιοι και έσυραν την άμαξα με τη μητέρα τους και την οδήγησαν στο Ιερό σε απόσταση σαρανταπέντα σταδίων... Και η μητέρα τους, γεμάτη χαρά γι' αυτό που έκαναν και για τους επαίνους, στάθηκε μπροστά από το άγαλμα και παρακαλούσε τη θεά να δώσει στα παιδιά της, τον Κλέοβι και το Βίτωνα, που τόσο πολύ την τίμησαν, ό,τι καλύτερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Και μετά την γιορτή, αφού θυσίασαν και δείπνησαν καλά, κοιμήθηκαν μέσα στο Ιερό και οι δύο νέοι δεν σηκώθηκαν πλέον, αλλά βρήκαν εκεί το τέλος της ζωής τους. Και οι Apγείοι έκαναν τα αγάλματα τους και τα αφιέρωσαν στους Δελφούς γιατί πίστευαν ότι υπήρξαν άριστοι άνδρες.» (Ηρόδοτος I, 31)
Οι Δίδυμοι του Άργους |
|
Οι Δίδυμοι του Άργους |
|
Οι Δίδυμοι του Άργους |
|
Οι Δίδυμοι του Άργους |
|
Οι Δίδυμοι του Άργους
πηγή: Σμάρω Μενδρινού |
|
|
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
|
|
