Ρεθυμνιώτικες στιγμές

...συζητήσεις που το μόνο καλό τους είναι το ότι σου μαθαίνουν πώς να διανύσεις το μακρύ ταξίδι της δημιουργικής αθωότητας μέσα στο Χρόνο...

Το Ρέθυμνο είναι σα σκηνικό κινηματογραφικού στούντιο, είτε γιατί παλιά εγκαταλειμμένα μοναστήρια έχουν μετατραπεί σε παραδοσιακούς ξενώνες, είτε γιατί πρώην τουρκικά τζαμιά έχουν διασκευαστεί σε εστιατόρια πολυτελείας. Αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι η πόλη που ο Μπόρχες, κατά την τελετή της ανακήρυξής του σε επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης, δήλωσε πως, όντας στην Κρήτη, ένιωσε περιτριγυρισμένος από τα φαντάσματα των Κρητικών Θεοτήτων.

Το παράξενο που συμβαίνει σε πολλούς στο Ρέθυμνο, είναι πως τους αποκαλύπτεται ένας άλλος τρόπος ζωής. Πρώτα, ο Χώρος: Στοές αψιδωτές, στριφογυριστά καλντερίμια στην Παλιά Πόλη, παντού μνημεία που κάνουν το χρόνο να πηδάει σαν τρελός μπρος-πίσω από αιώνα σε αιώνα, και όπου τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού γίνονται θεατρικές παραστάσεις, θεματικά φεστιβάλ ταινιών, ή συναυλίες στο «τζαμί του Νερατζέ». Μετά, οι Άνθρωποι: Με τους Ρεθυμνιώτες να μας κερνάνε τσικουδιά, με τους ξένους να ορκίζουνται πως είναι στο Ρέθυμνο προσωρινά μα να μην τους κάνει καρδιά να φύγουν, και, με τα πολλά, να αποφασίζουν ξαφνικά να μετακομίσουν εδώ. Με τους κάτοικους των χωριών στα οροπέδια του Ρέθυμνου, τα σπήλαια και τα εκπληκτικά φαράγγια , όπου φυτρώνει μόνο δίκταμο και θυμάρι, να σε φιλοξενούν σα να σε ήξεραν από χρόνια, και να κάθονται με τις ώρες να σου μάθουν όλα τα μυστικά της τυροκομίας και της επιβίωσης στα βουνά μόνο με άγρια χόρτα και χεροκάμωτο ψωμί. Και, συγχρόνως, λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, εδώ, στο Ρέθυμνο, φώτο-στούντιο, φεστιβάλ μεσαιωνικής μουσικής, εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, φωτογραφήσεις για περιοδικά μόδας, διανοούμενοι από ισπανόφωνες χώρες να τριγυρίζουν τα στενά ανταλλάσσοντας απόψεις για τα προβλήματα που συναντούν στην προσπάθειά τους να μεταφράσουν τον Ερωτόκριτο του Βιτζέντζου Κορνάρου στα Ισπανικά! Όπως η Ναταλία Μορελεόν Γκιθάρ, καθηγήτρια στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού, που ήρθε στο Ρέθυμνο για να βοηθηθεί ώστε σιγά-σιγά να καταφέρει να υφάνει τη μετάφραση του μυθικού αυτού ποιήματος που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις ισπανόφωνες χώρες.

Πριν φύγουμε, μια τελευταία επίσκεψη στη μοναχική Πρέβελη, δίπλα στην ακρογιαλιά, με την σκάλα της να χρησιμεύει μόνο σ’ όσους θέλουν να περάσουν στην άλλη μεριά της παραλίας, στην ταπεινή Μονή Αρκαδίου, με τη σοβαρή της ατμόσφαιρα και την ηρωική της Ιστορία και τις τόσες ψυχές αυτών που έπεσαν να φτερουγίζουν στη μνήμη μας, τις Πηγές της Άγιας Δύναμης... δεν τελειώνεις ποτέ με αυτή την τελευταία επίσκεψη...

Γι’ αυτό, ξανάρχεσαι! Βυθίζεσαι στα καλντερίμια του μύθου, σπρωγμένος/η από την επιθυμία σου να αγοράσεις θυμάρι, μέλι, λάδι, βότανα και παλιά βιβλία. Βρίσκεσαι στο Βενετσιάνικο λιμάνι, μπλεγμένος/η σε ατελείωτες συζητήσεις για το πώς μπορείς να ψήσεις τον καλύτερο καφέ, παγιδευμένος/η σε χωρίς νόημα συζητήσεις για φιλοσοφικά ή ψευδοφιλοσοφικά ζητήματα, συζητήσεις στις οποίες μπλέκονται το ίδιο εύκολα φοιτητές και τουρίστες, συζητήσεις που το μόνο καλό τους είναι το ότι σου μαθαίνουν πώς να διανύσεις το μακρύ ταξίδι της δημιουργικής αθωότητας μέσα στο Χρόνο...

Για ένα μόνο είσαι βέβαιος/η: μην αφεθείς να παρασυρθείς από τους ρυθμούς ζωής του Ρέθυμνου, γιατί ο μόνος απαραβίαστος κανόνας εδώ είναι το να αφήνεις το χρόνο να κάνει αβίαστα το ταξίδι του και συ να ζεις καλά. Μ’ άλλα λόγια: Μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο!!!