Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών θεωρείται πως είναι ένα από τα τρία σπουδαιότερα μουσεία, μαζί με αυτά της Αθήνας και του Ηρακλείου. Όπως και το σύνολο σχεδόν των ελληνικών μουσείων, βρίσκεται και αυτό στον ίδιο τον τόπο όπου αποκαλύφθηκαν και ανασύρθηκαν τα ευρήματα που εκθέτονται σε αυτό, οπότε ο θρησκευτικός και/ή ο πολιτισμικός τους ρόλος αναδεικνύεται με τρόπο ξεχωριστό.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών άνοιξε για πρώτη φορά τις θύρες του στο κοινό το 1903. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του, με εξαίρεση την περίοδο της γερμανικής κατοχής της πατρίδας μας. Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά αρχαιολογικά μουσεία. Έχει υποστεί αρκετές ανακαινίσεις και τα εκθέματα έχουν εκτεθεί σε τέσσερις διαφορετικές εκθέσεις που αντικατόπτριζαν τις επιστημονικές γνώσεις και τις αισθητικές αντιλήψεις καθώς αυτές εξελίσσονταν όλο τον 20ο αιώνα. Η σπουδαιότητα των εκθεμάτων, όμως, από αρχαιολογικής και αισθητικής απόψεως, θεωρήθηκε πάντα ως το μεγάλο πλεονέκτημα του Μουσείου.
Σύμφωνα με την κα Ροζίνα Κολώνια, αρχαιολόγο, προϊσταμένη της Ι’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, «...τα δελφικά εκθέματα μιλούν μόνα τους κι επιβάλλονται με τη δική τους δύναμη, καθηλώνουν τον επισκέπτη και τον καλούν κάθε φορά να τα θαυμάσει αφήνοντας τη χάρη, αλλά και το αίνιγμα να πλανώνται γύρω τους. Μολονότι αποτελούν ένα μικρό, αλλά αντιπροσωπευτικό τμήμα των αφιερωμάτων που είδε ο Παυσανίας στους Δελφούς και των πολύ περισσότερων που πλημμύριζαν το ιερό στα χρόνια της ακμής του, παραμένει αναμφισβήτητο ότι τα δελφικά εκθέματα εξακολουθούν να σαγηνεύουν με τον πλούτο, την ποικιλότητα και την ομορφιά τους. Και στην πρόκληση τους ανταποκρίθηκαν κορυφαία αναστήματα της αρχαιολογίας χαρίζοντάς μας αμέτρητες σελίδες δελφικής βιβλιογραφίας. Ολόκληρη Σχολή, η "δελφική», δημιουργήθηκε για τη μελέτη, την ταύτιση και την ανάδειξη των θησαυρών του ιερού. Οι Δελφοί συμπεριλήφθηκαν σε εγχειρίδια αρχαιολογίας, στόλισαν λευκώματα τέχνης, μερικά από τα δελφικά ευρήματα, όπως ο θησαυρός των Σιφνίων, αποτέλεσαν σταθμούς στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης και άλλα, ακόμη και σήμερα, αν και έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια από τότε που ξαναήλθαν στο φως, συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο επιστημονικών συζητήσεων με τα αναπάντητα ερωτήματα της ταύτισης και της ερμηνείας τους. Αλλά το κυριότερο δεν παύουν να ενθουσιάζουν το πλατύ κοινό που συρρέει κατά πλήθη, όπως οι αρχαίοι προσκυνητές, για να θαυμάσει τα μνημεία των Δελφών». (© Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση)
Οι φωτογραφίες θα εισάγονται βαθμιαία στο προσεχές μέλλον.
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
Μπορείτε να μεγεθύνετε τις φωτογραφίες κάνοντας κλικ.
Χρυσός αιώνας των Δελφών, Τα πρώτα αρχιτεκτονικά γλυπτά: Ο Μονόπτερος των Σικυωνίων (Αίθουσα 3)Πώρινες μετόπες με ανάγλυφη διακόσμηση. Βρέθηκαν στα θεμέλια του θησαυρού των Σικυωνίων και προέρχονται από μικρό ορθογώνιο κτήριο που είχε δωρική κιονοστοιχία (πτερόν) στεγασμένη χωρίς εσωτερικούς τοίχους, και γι’ αυτό αποκαλείται «μονόπτερο». Μία δωρική ζωφόρος με μετόπες και τρίγλυφα διακοσμούσε το επάνω μέρος του. Χρονολογείται στο 560 π.Χ.
Οι Θησαυροί ήταν μικρά οικοδομήματα-αφιερώματα στο θεό, και ο χώρος στο εσωτερικό τους χρησιμοποιούνταν για την φύλαξη πολύτιμων αναθημάτων της πόλης-δωρήτριας. Τα γλυπτά αυτού του Θησαυρού αποτελούν εξαιρετικό δείγμα της ξακουστής στην αρχαιότητα αρχαϊκής τέχνης της Σικυώνας, όπου ο ζωγραφικός χαρακτήρας με τα ακριβή περιγράμματα και τις λεπτομέρειες των μορφών κυριαρχεί έναντι του πλαστικού. Οι ανάγλυφες μετόπες με το σπάνιο μακρόστενο σχήμα και τα ζωηρά άλλοτε χρώματα έδιναν την εντύπωση ζωγραφικών πινάκων.
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων (Σχεδίασμα) |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Το μυθικό χρυσόμαλλο κριάρι
Μία μετόπη από τον Κύκλο της Αργοναυτικής εκστρατείας. Παριστάνεται το μυθικό κριάρι με το 'Χρυσόμαλλο Δέρας' που μετέφερε την Φρίξο και την Έλλη στην Αία της Κολχίδας. Η Έλλη έπεσε από το κριάρι ενώ αυτό πετούσε πάνω από τον Ελλήσποντο και πνίγηκε εκεί, δίνοντας το όνομά της σε εκείνη θάλασσα. |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Το μυθικό κυνήγι του Καληδώνιου κάπρου
Στην επόμενη μετόπη πρέπει να παριστάνονταν οι ήρωες που έλαβαν μέρος σε αυτό το κυνήγι στην Αιτωλία, δηλαδή ο Μελέαγρος και όλοι όσοι έλαβαν μέρος αργότερα στην Αργοναυτική εκστρατεία, όπως και η Αταλάντη, αλλά το κομμάτι αυτό έχει χαθεί. Κάτω από τον κάπρο φαίνεται ένα από τα κυνηγετικά σκυλιά που βοήθησαν στο κυνήγι. |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Η απαγωγή της Ευρώπης
Ο Δίας, μεταμορφωμένος σε ταύρο, τρέχει προς την Κρήτη μεταφέροντας την Ευρώπη, την κόρη του βασιλιά της Φοινίκης. Η κόρη προσπαθεί να κρατηθεί από τα κέρατα του ταύρου γέρνοντας προς τα εμπρός. |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Οι Διόσκουροι και η κλοπή των βοδιών (Σχεδίασμα) |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Οι Διόσκουροι και η κλοπή των βοδιών
Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης και τα ξαδέλφια τους, οι δύο γιοί του Αφαρέα, κρατώντας δόρατα οδηγούν τη λεία με τα βόδια που άρπαξαν κατά την επιδρομή τους στην Αρκαδία. Επιγραφές γραμμένες με χρώμα δήλωναν τα ονόματα των μορφών. Οι ήρωες αυτοί συμμετείχαν και στην Αργοναυτική εκστρατεία |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Οι Διόσκουροι και η κλοπή των βοδιών (Λεπτομέρεια) |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων (Σχεδίασμα)
Πρόταση αναπαράστασης του πλοίου της Αργούς στις τρεις μετόπες μιας στενής πλευράς του Μονόπτερου |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Σκηνή από το μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας
Στην πλώρη του πλοίου Αργώ στέκονται ο Ορφέας και ένας άλλος μουσικός παίζοντας λύρα. Στη κουπαστή οι κρεμασμένες ασπίδες προστατεύουν τους κωπηλάτες από τα εχθρικά βέλη. Έφιπποι αποβιβάζονται από το πλοίο οι Διόσκουροι που πλαισιώνουν τη μετόπη (μία από τις δύο μορφές είναι κατεστραμμένη). |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Σκηνές από την Αργοναυτική εκστρατεία
Το αριστερό μισό της προηγούμενης φωτογραφίας |
|
Ο Μονόπτερος Θησαυρός των Σικυωνίων: Σκηνές από την Αργοναυτική εκστρατεία
Το δεξί μισό της επάνω φωτογραφίας |
|
|
Επιλέξτε σελίδα του Άλμπουμ:
|
|
